əcnəbi

<ər.>

1. sif. Başqa xalqa, millətə mənsub olan; xarici. Əcnəbi mallar. Əcnəbi dillər. Əcnəbi ölkələr. – Həmədan yenə də əcnəbi casuslarının yuvasına çevrilmişdi. M. S. O..

2. is. Başqa ölkənin vətəndaşı, təbəəsi; xarici. Əcnəbilərə məxsus mehmanxana. – Hacı Mirzə Həsən ağa müctəhidin gözünün qabağında minlərcə müsəlman övrət-uşaqları . . əcnəbilərin evində gizləniblər. C. M.. Əcnəbi yenə çamadanı <Məşədi Əsgərə> verməyib, təcilən . . vağzaldan şəhərə çıxdı. S. M. Q..